We zijn er :)

Wauw, we zijn er! Na een reis van ruim 30 uur.. ;)

Maandagmorgen was het dan zo ver: laatste dingen in de koffer en in de auto naar Schiphol! Om half 10 hadden we op Schiphol afgesproken, maar door vertragingen en files waren we wat later. Op Schiphol bleek dat onze vlucht van 12.20 uur vertraagd was tot 14.00 uur.. Dit hield in dat wij onze overstap op Istanbul niet zouden gaan halen en dus onze vlucht moesten gaan omboeken. Dit duurde best wel even, maar met de hulp van Sanne's vader is het helemaal gelukt. De planning ging even wat anders verwacht: Kenia werd nog even een extra bestemming!

Vanaf Schiphol zijn we vertrokken naar Istanbul en we hebben ons prima vermaakt. In het vliegtuig kregen we lekker eten en prima op tijd kwamen we aan in Istanbul. Hier hing gelijk een heel ander sfeertje dan op Schiphol, maar we kunnen niet goed uitleggen wat het was; een beetje grimmig en heel individualistisch. We waren hier maar eventjes en vrij snel konden we inchecken voor de vlucht naar Kenia; dit was een vlucht van bijna 7 uur. We hebben filmpjes gekeken en geprobeerd wat te slapen, maar dit ging vrij slecht. Het was warm in het vliegtuig en na een hele dag van zitten, zit je op een gegeven moment gewoon niet lekker meer. Als je het zat bent en je ziet op het schermpje voor je dat de vlucht nog 3.44 uur duurt, dan is dat (zacht uitgedrukt) heel irritant!

Uiteindelijk kwamen we in Kenia aan op een heel rustig vliegveld (het was ook nog maar 4 uur in de ochtend). Veel mensen gingen gelijk naar hun koffers, maar onze koffers werden automatisch naar ons volgende vliegtuig gebracht en wij moesten ook naar een andere incheckbalie, een zogenaamde transferbalie. In deze hal was alleen niemand.. Op een gegeven moment kwamen er nog twee reizigers in deze hal die een medewerker wakker maakten op een stoel naast een kofferscan (wij hadden die hele man niet gezien). Hij scande onze koffers in rap tempo en liet ons door de scan gaan zonder ook maar op of om te kijken. Hij bleef lekker slaapdronken in zijn stoel hangen.
Richting onze gate liepen we langs heel veel winkeltjes en bankjes. Op, onder en achter bijna elk bankje lagen mensen te slapen. Veel medewerkers lagen ook te slapen aan hun balie of waren gewoon op de grond achter hun balie gaan liggen (we zagen af en toe wat voeten uitsteken). We lieten onze tickets printen bij een transfer balie en gingen bij onze gate wachten op onze vlucht naar Dar es Salaam; dit wachten ging gelukkig snel, het was 'maar' een uurtje.

De vlucht naar Dar ging heel snel, het was een vlucht van ruim 1.5 uur, maar vergeleken met de vluchten die we al hadden gehad,was het niets. We waren vrijwel de enige blanken in dit vliegtuig :) We kregen een heerlijk ontbijtje en hadden een prachtig uitzicht.
Aangekomen in Dar moesten we lang wachten (7 uur) voordat onze vlucht naar Mbeya zou vertrekken. We checkten uit en lieten onze visums controleren door een medewerker van de immigratiedienst. Dit was een hele aardige en behulpzame man! We moesten nog een klein formuliertje invullen waar hij ons bij hielp en werden daarna nog één keer gecheckt door andere medewerkers. Zo behulpzaam en vriendelijk als die eerste man was, zo nors en kortaf waren de volgende (met name die bij Marije). Na onze vingerafdrukken te hebben gegeven, mochten we door en laadde een man al onze koffers (3 keer ruimbagage en 2 keer handbagage) op een karretje. De enige uitgang was naar buiten en hier was het 36 graden.. WOW! We hebben al die tijd buiten gewacht, omdat je alleen naar binnen kon als je gaat inchecken en dat konden wij pas vanaf 12 uur.. We liepen dus rond met ons karretje vol koffers en kregen vrij vaak het aanbod dat iemand wel op onze koffers wilde passen of ons wilde brengen naar de plek van bestemming ;) In Dar es Salaam hebben we ook even een telefoon abonnement genomen met internet; suups! (Sanne roept dit woord de H E L E dag!)

In Mbeya aangekomen zagen wij Albertine al staan en we gingen mee naar het huis van haar en haar man Jacob. Bij Albertine hebben wij lekker macaroni gegeten. De jongens van Albertine praatten honderd uit, heel gezellig. Ze wonen echt prachtig: een groot huis met uitzicht op een 'ravijn' met daarachter bergkammen, daar kun je ook zebra's en elanden zien.
Na het eten zijn wij door Albertine naar het guesthouse gebracht op het Karibuni Centre. Ondertussen waren we ook flink moe geworden. Wij hebben in onze kamer twee bedden met een klamboe, een kast, een gammel bureautje en een eigen badkamertje; heerlijk. Helaas hebben we wel alleen koud water, maar alles went;) Het was heerlijk om lekker in een bed te kunnen liggen! Zegeningen genoeg dus; gisterenavond was het alleen even lastig om de zegeningen ook te zien.

Vanmorgen ging het al stukken beter. We hebben ontbeten in het restaurantje van de compound. Drie geroosterde broodjes, een ei, bereid naar keuze, en een lekker bakje thee!
Daarna zijn we even over het marktje gelopen hier in de buurt en bij de meest westerse supermarkt geweest. Grappig; gisteren hadden Jacob en Albertine gezegd dat je het best om het terrein waar ze vrachtwagens repareren heen kon lopen. Vanochtend waren wij daar en dachten "hier hebben ze wat over gezegd maar wat??" Het schoot ons te binnen toen we er over heen liepen: vermijden :P Er loopt nogal wat guur volk rond..

Vanmiddag regende het echt heel erg hard; maar nu schijnt de zon en is het erg warm.
We gaan vanavond nog even voor school aan de slag en hopen dat we morgen langs kunnen gaan bij Hope for the future. Morgenavond staat er ook een bijbelstudie gepland bij Jacob en Albertine thuis met verschillende mensen uit Mbeya.

We gaan er weer mee stoppen voor vandaag. Het is super leuk om te zien en te horen dat ons blog veel wordt gelezen, dankjulliewel!

Tot snel,
Sanne en Marije