Zanzibar, here we come!

Hi!

Bij deze ons laatste blog vanuit Mbeya!! De tijd vliegt gigantisch, want komende zaterdag vertrekken wij al naar Zanzibar. In ons vorige blog vertelden we al dat het afscheid nemen is begonnen. Heel naar. We zien er naar uit om lekker naar Zanzibar te gaan en daarna terug te keren naar Nederland en onze familie en vrienden. Toch laten we hier ook heel veel achter en dat maakt het weggaan naar.

Vorige week donderdag was een dag van hard werken achter onze laptop om interviews uit te werken en literatuurstudie te doen. In de avond waren wij host voor onze wekelijkse Bijbelstudie :)

Vrijdag was Goede Vrijdag. Er was vandaag geen programma bij Hope for the future, dus ook deze dag is grotendeels achter onze laptop besteed. In de avond hebben we meegeluisterd met een preek uit Nederland.

Zaterdag hebben we voor het eerst sinds lange tijd een soort van uitgeslapen. Aan het einde van de ochtend zou onze vriend Reinhard komen om ons praktische product, het spellenboek, te vertalen. Marije zou hem bij het hek van onze compound opwachten. Stipt op tijd zat ze daar, maar onze vertaler kwam een uur te laat.. We zijn die middag flink aan de slag gegaan, maar het vertalen was niet af. Amani kwam halverwege ook binnen; het was het een gezellige middag wat we afsloten in een cafeetje verderop samen met Amani.

Zondag was het eerste paasdag, een feestelijke dag! We hebben in de ochtend meegeluisterd met een preek in Nederland en zijn daarna een stuk gaan wandelen. We zagen een grote berg (lees: heuvel) die we wilden beklimmen (erg ambitieus). Na een tijdje lopen waren we soort aan de voet van de berg, maar er stroomde een riviertje tussen ons en de berg in. We hebben daar wat rond gelopen, maar zagen geen fatsoenlijke plaats om over te steken. Uiteindelijk gaven we ons plan op en hebben we daar een tijdje aan (en in) het water gezeten.
Aan deze pret kwam een einde toen er een man boos kwam aangelopen vanuit de bosjes. Toen hij volledig in het zicht stond, zagen we een groot mes in zijn hand. SCHRIK. Deze beste man sprak geen Engels en begon tegen ons te praten in het Swahili. Uiteindelijk kalmeerde hij, stak vriendelijk zijn duim op en ging weer verder met bamboe snijden. Vreemd. We zijn na dit gebeuren toch maar weggegaan daar. Achteraf denken we dat hij misschien op Marije's gegil is afgekomen, omdat Sanne het zo mega grappig vind om Marije nat te spetteren ;p.
Weer thuis hebben we foto's terug gekeken van alle weken dat we hier in Mbeya zijn geweest en een preek geluisterd.

Maandagochtend hebben we wat aan ons eigen schoolwerk gewerkt (of uitgeslapen) en om half 12 zijn we met onze overbuurvrouw Maara, onze vriendin Sarah en nog een mzungu (blanke) naar een weeshuis in een plaatsje verderop gegaan. Hier hebben we een uitgebreide en ontzettend lekkere lunch gegeten met veel mensen en kregen we een rondleiding over het terrein van TOM (Tanzanian Orphan Mission). Deze plek word geleid door Con en Vicky, een stel wat oorspronkelijk uit Griekenland komt, in Australië is gaan wonen en nu een weeshuis runt in Tanzania. Enne, we hebben flink gelachen om veel verhalen van deze mensen: Con noemt zichzelf een 'softy' en Vicky neemt daarom de rol van de beschermende man op zich ;)
Deze avond zijn we bij Sharmala, onze opdrachtgever, wezen eten.

Dinsdagochtend hebben we onze eindpresentatie, die we moesten geven bij Hope for the future, voorbereid.
In de middag zijn we weer (voor de één na laatste keer, snik) naar de kids geweest. Hier hebben we, na veel gedoe, een enquête afgenomen. De enquête hadden wij laten vertalen naar het Swahili, maar bij het printen was er iets fout gegaan: alle woorden stonden aan elkaar vast, waardoor het voor kinderen die net kunnen lezen onmogelijk is om te begrijpen wat er staat. Gelukkig hadden we Sarah bij ons, die de enquête voor kon lezen vanaf onze telefoon.

Vandaag hebben we een gezellige, maar vermoeiende dag gehad. Vanmorgen hebben we onze eindpresentatie gegeven. Vroeg in de ochtend hebben we 'appelflappen' gebakken om aan de medewerkers te geven na onze presentatie. Om 9 uur in de ochtend stond onze presentatie gepland, maar om kwart voor 10 begonnen we pas (irritant, maar ach, we hebben langere wachttijden gehad..). Onze presentatie ging heel goed en kwam goed over bij de medewerkers, we kregen positieve reacties op onze onderzoeksresultaten.
In de middag zijn we voor het laatst op pad geweest met Leonard, Amani en Reinhard (en nog een jongen, die we niet gesproken hebben). We hebben fietsen gehuurd (ja echt!) en zijn rond gaan fietsen in Mbeya, of liever gezegd, rond gaan scheuren. Waar die mannen de kracht vandaan halen is niet te begrijpen, ze vliegen de bergen op en zoeven tussen allerlei auto's door. Na 2 uur fietsen (waarvan minstens 1.5 uur bergopwaarts) stopten we bij een restaurantje waar we gegeten hebben en, zoals onze vrienden zeggen, 'making stories'. Als we in gesprek gaan, dit keer weer over liefde en relaties (we raken er niet over uit gepraat) noemen zij dat 'making stories'. Soms vragen ze ook 'Let's make stories'.

Groetjessss,
Marije en Sanne